Wybitnym badaczem Syberii był polski geolog, geograf i paleontolog Jan Czerski. Jan Czerski żył w latach 1845 – 1892. Mając 18 lat wziął udział w powstaniu styczniowym. Wzięty do niewoli został skazany na odbycie karnej służby wojskowej na Syberii. Został zesłany do Omska, gdzie zetknął się z innym polskim zesłańcem, Aleksandrem Czekanowskim. Aleksander Czekanowski był już w tym czasie znanym badaczem jeziora Bajkał oraz Zabajkala. Zaopiekował się więc Czerskim. To dzięki niemu Czerski ukończył studia z zakresu geologii i paleontologi. Swą pracę naukową rozpoczął pod kierunkiem Czerskiego i Benedykta Dybowskiego. Dybowski także przebywał na Syberii na zesłaniu. Na polecenie Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego w latach 1871 – 1883 Czerski prowadził badania w górach Sajan Wschodni, nad rzeką Dolna Tunguska oraz w dolinie rzeki Irkut. Prowadził także w Irkucku badania geograficzne i geologiczne na terenie wschodniej Syberii. Największe zasługi położył jednak Czerski badając budowę geologiczną wybrzeża jeziora Bajkał, przy okazji opracował także mapę geologiczną całego wybrzeża Bajkału. W 1891 roku został skierowany na wyprawę mającą na celu zbadanie nie znanej praktycznie Kołymy. Zmarł w trakcie wyprawy. W uznaniu jego zasług dwa pasma górskie Syberii noszą jego imię. Jego imię otrzymały także dwa szczyty położone w pobliżu jeziora Bajkał oraz miasto nad Kołymą. Miasto to położone jest w pobliżu miejsca, w którym Czerski zmarł.
Menu
